Over bouwen met een visie en occasionele indecisie

Jaja, af en toe moet je good old google raadplegen voor "woorden die eindigen op isie". Maar het heeft geholpen! Indecisie, één van de 372 woorden die in aanmerking kwamen en doorgaans wel van toepassing op een bouwproces. Want wie is nu en dan niet eens besluiteloos? En toegegeven, 'kabeltelevisie' was een stuk moeilijker te integreren...

First things first. Onze visie op bouwen. Dat is iets waar we echt wel over nagedacht hebben (al bij ons vorig huis, trouwens). Er zijn een aantal dingen die we belangrijk vinden en waar we echt niet van af willen wijken. Een beperkt aantal m² bijvoorbeeld, of geen nutteloze vierkante meters. Een gigantische inkomhal vinden wij stiekem ook heel mooi, maar past niet in dit plaatje. Als we vierkante meters volbouwen, dan moeten die meters ook nut hebben. Dat maakt ook dat slaapkamers bij ons gewoon juist gepast zijn, niet te groot en niet te klein. Ergens tussen de 11m² en de 14m². En onze vorige architect zei daar over: Als je kinderen hier niet tevreden mee zijn, dan heb je geen goeie kinderen 😉 Dus voila, dan weten ze dat ook.

Ook compactheid en doordachtheid vinden wij key. Zo combineren we in ons huis de nachthal met een dressingwand, die op zijn beurt dan weer een afsluiting vormt tussen slaapkamers en leefruimte. Op die manier zijn verschillende functies op dezelfde vierkante meters gegroepeerd, wat zorgt voor een compact en doordacht huis. Alle drie de slaapkamerdeuren komen uit in deze hal, dus hebben makkelijk toegang tot de dressingwand. Dat betekent geen kleerkasten in de slaapkamers én dus daar een besparing van ruimte.

Onze grote raampartijen, die zijn op het Noorden (NNO om precies te zijn) gericht. Deze ramen zijn plafondhoog en hebben geen zonnewering, behalve het zonnewerend glas. De zon staat hier maar enkele uren per dag op in hoogzomer, en dat zonnewerend glas doet echt wonderen. Dit glas wilden we echter niet op Oosten, Zuiden en Westen, omdat we dan niet van zonnewinsten kunnen profiteren in tussen- en laagseizoen. Op deze laatste zijn dan wel weer rolluiken voorzien, wat oververhitting voorkomt. Die rolluiken zijn uiteraard langs de buitenzijde uitgevoerd, om de isolatieschil niet te doorbreken.

Wat ons naadloos brengt bij ons volgend stokpaardje... EPB. Wij houden van een zo ecologisch mogelijk huis, voor zover dat binnen onze mogelijkheden valt. We doen wat we kunnen. Tegelijk houden we wel van traditionele bouwmethodes, dus het is niet dat we hebben geknutseld met strobalen of dergelijke. Wat doen we wel? Een goei laagje isolatie, warmtepomp met diepteboringen, veel zonnepanelen, drie dubbel glas, ventilatie systeem D, led-verlichting overal, en! Een wadi 😊 Jep, dat willen we echt.

Maar... dat lijkt nog niet zo simpel. Want hoe groot moet dat ding dan zijn? We kregen via de gemeente een invulformulier om dat in te vullen, maar blijkt dat wij daar niet slim genoeg voor zijn. Ik heb het dan maar in de architect zijn schoenen geschoven (sorry Toon!) en dan komt dat zeker goed. Of dat hopen we toch, want dit is toch wel waar de besluiteloosheid binnensluipt: Is het niet eenvoudiger om gewoon een infiltratiekrat te steken en klaar is kees? Ja, zeker, misschien toch maar dat doen? Ja maar, met al die droogte, zo'n wadi is super belangrijk. Klopt ook, toch maar verder proberen dan om het uitgerekend en aangevraagd te krijgen? Je hoort het al... Indecisie troef.

En die ruimte, waar we zo graag heel goed over nadenken, die hebben we hier echt te over. Zowel buiten als binnen. Dus het plan is om die te delen in een zorgwoning concept. Zowel binnen als buiten worden er ruimtes gedeeld, omdat er simpelweg meer dan genoeg van is om anderen van mee te laten genieten. En levenslange woonconcepten, daar is hier en daar toch wel wat nood aan de dag van vandaag... Niet?

Wil je al dat doordachts en ruims eens komen bewonderen? We doen weer mee met de ecobouwers openhuisdagen! Gewoon, omdat dat tof is... Dus schrijf je gerust in!