Over kelders die kelderen...

De meest schokkende beslissing van de afgelopen maanden was het schrappen van de kelder uit het hele ontwerp. Dat krijg je dan, blijkbaar, als je slappe klei hebt zitten op een oninteressante diepte in je grond. Al dat schuppen naar 'de vaste' was dus voor niets en we zijn onze architect 1000x dankbaar voor het aandringen op een sondering.

Na grondig overleg met de ingenieur en architect en alle opties af te wegen, is er besloten de kelder helemaal te schrappen. Die beslissing ging gepaard met het aanmaken van enkele nieuwe mantra's 😊 "We hebben plaats te kort" wordt vervangen door "we hebben spullen te veel" en op die manier is er altijd plaats genoeg. Ideaal! We hebben dan maar meteen de koe bij de horens gevat en bij onze verhuis (we zijn verhuisd!) een heleboel spullen weggegeven of -gegooid. Een heerlijkheid.

Maar...

We zijn begonnen! We = Sam en z'n mannen die hier elke ochtend trouw om 7u staan te metsen. Een serieuze fundering om te beginnen. En daarna één bouwlaag. Het leven kan eenvoudig zijn.

En wij met ons vieren, wij wonen in het huis van moemoe. Daar waar vroeger liters melk gedronken werd op zondag, dozijnen eieren gegeten werd met Pasen en de ramen vol damp stonden bij de minste familiebijeenkomst. Daar wonen wij. En het voelt als thuiskomen. En dat doen wij met een mazoutbrander van +50 jaar oud, dat op zich is eigenlijk al een blogbericht waard.

Onze (kids hun) enige zorg: zal de Sint de weg vinden... En als dat de enige zorg is, dan zijn we heel goed bezig - toch!?