Over erfgoed, dromen en zeldzame bomen

Op algemeen verzoek een blog over ons nieuwste project. Gaan we dat volhouden om periodiek bij te houden...? Definieer periodiek!

Op de valreep van 2020 zagen we onze droom in vervulling gaan: we kochten het huis van mijn grootmoeder, ons moemoe. Een hoop erfgoed bij elkaar daar, op dat stukje grond. Van rabarberplanten over een haag van meer dan 50 jaar oud tot een serieuze lap asfalt en een wasdraad met betonnen palen. Àlles ademt geschiedenis - en daar gaan wij binnenkort wonen: bij moemoe (nvdr: binnenkort is relatief).

Het zal jullie niet verbazen dat de plannen in ons hoofd al in een vergevorderd stadium zitten. Een laagbouw wordt het. Een zorgwoning, dat ook. Met oog voor de wereld, Terra zoals ons kinders zeggen. Omdat we dat belangrijk vinden. Veel bomen dus, daarvan staan er al een paar pareltjes. En de nieuwste technieken, misschien wel een waterzuivering op één of andere manier... Er moet over doorgedacht zijn.

De eerste verrassing kwam in de kerstvakantie. Een tuinarchitect kwam langs om eens kennis te maken. En wat blijkt? We hebben een zeldzame boom. Niet zozeer zeldzaam als soort, maar wel de omvang ervan. Het zou een sequoia zijn (overigens een van de twee enige 7-letterwoorden in onze taal waar alle klinkers 1x voorkomen, wist je dat?) - een moerassequoia meerbepaald. Stamomtrek 250 cm op 1m hoogte - wie doet een gooi naar de leeftijd van dit fossiel?

Of wij ooit van plan waren die uit te doen, uit ontwetendheid en omdat die op een ideaal plekje voor ons huis staat?? Nee gij!

Intussen beslisten we in de eerste maanden van 2021 met welke architect we in zee gaan en wie ons huis zal bouwen. Oude bekenden. We hebben er alle vertrouwen in!

Binnenkort gooien we de eerste buitenzichten hier wel eens op - we kunnen wel wat keuzehulp gebruiken. Maar eerst... ons eerste voorontwerp afwachten.